lezing, zondag 18 juni 2017, 14u. | ontmoetingscentrum Lev, Kastelenstraat 80 Amsterdam-Buitenveldert
Eind jaren dertig woonden in een huizenrij op het Waterlooplein, waar nu de ingang van het stadhuis is, 26 Joodse gezinnen, 130 mensen in totaal. Wie waren de bewoners van deze huizen? Ze waren arm, konden vaak niet schrijven, hadden geen geld voor foto’s, lieten bijna niks na. Het is belangrijk deze mensen – voor zover mogelijk – uit de anonimiteit van het grote getal te halen. Zij waren met velen en ook zij hebben geleefd, gestreden, liefgehad en zijn uitgemoord, maar in de openbaarheid is er niets dat aan hen herinnert. In dit boek stappen de voormalige bewoners uit de mist van het verleden.
In haar lezing vertelde Wally hoe een foto uit 1944 waarop dichtgemetselde huizen te zien zijn, tot inspiratiebron werd voor haar onderzoek naar die laatste Joodse bewoners; over hoe je onderzoek doet naar personen en familiegeschiedenissen als er geen nabestaanden zijn, welke obstakels er overwonnen moeten worden, en over een zeer informatieve bron die veel informatie verschaft. Zij sprak over wat er op die 
specifieke plek op het Waterlooplein gebeurd is in de jaren 1941-1943 en de directe invloed die dat op de bewoners gehad heeft; over hoe en wanneer het verval van de panden is ingezet anderhalf jaar na de deportatie van de bewoners. De 26 familieverhalen bieden aanvullend aangrijpende voorbeelden van hoe de bewoners leefden in de laatste jaren voor hun vertrek naar de kampen. Van de 26 families – 130 personen – overleefden slechts tien de oorlog.
Het boek is in april verschenen bij Bas Lubberhuizen
